Akşam gazetesindeki şu kısa yazıyı beraber okuyalım:
“Bir A Takımında şöhreti yakalayan Sunay Akın, hâlâ şair ve yazar titriyle dolaşıyor. Doğrusu, bu adama karşı sempati beslememiz mümkün değil. beşN birK’ya Reha Oğuz Türkkan’la birlikte katıldı. Her Türk ve Türklük kelimesine müdahale etti. Bundan resmen rahatsız oluyor. Kızılderililerin Türklerin akrabası olmadığı tezini savundu, kimseyi de konuşturmadı. Bizce Sunay, Akın olan soyadını süratle Sapkın olarak değiştirmeli.” ”
Buna ilâve edeceğim şu:
Eski solcu Sunay Bey, CNN-Türk’teki “münazara”da, “Akşam” yazarının belirttiği gibi, beni konuşturmayarak ve hep sözlerimi keserek üste çıkma çabasındaydı. Nihayet sabrım tükendi ve şu hatıramı anlattım:
“Seneler önce bu beye benzer bir tartışmacıyla karşılaşmıştım. New York’ta TV-13’de Rosidis adlı Rum elçisiyle Kıbrıs’ı tartışacaktık. Daha iki lâf etmemiştim ki sözümü kesmiş, nefes almadan konuşup durmuştu. Sunucu Rotterheim’in onu susturma çabalarına hiç aldırmıyordu. Sonunda çok kızdım ve masaya bir yumruk vurdum, önümüzdeki bardağın suyu Rum’un suratına fırladı, bir an şaşırıp sustu. Fırsattan yararlanıp, ‘işte, dedim, bunlar hep böyle edepsizlikle lâfı kapar, karşı görüşe meydan vermezler. Taktikleri hep budur’. Bu sefer ben onu konuşturmamıştım.”
Bu “anıyı” programda naklederken -isteyerek değil ama- nasıl yaptığımı anlatma gayretiyle gene masaya vurmuşum, bardaktaki su gene sallanmış. Sunucu Cüneyt güldü “aman Kızılderililere vurmayın, yazık olur” diye bir soğuk espri yaptı.
Aslında kabahat bendeydi: Kızılderililer konusunda -hattâ herhangi ilmî bir konuda- bilgisi olmayan boş birisiyle aynı panele çıkmayı başından reddetmeliydim ama, beni tek başıma çağırdıklarını sandım, karşıma sürpriz olarak bu zatı çıkardılar. “Turanid” ve “Türk” lâflarından sinirlenip duruşu karşısında “heyecanınızın sebebi geçmişiniz, şimdi anlaşılıyor” dedim ve bu manasız program orda bitti.
