TOPRAK
Toprak diye düştük kara sevdaya,
Yüzyılardır bunu böyle bilmişiz;
Koyduk başamızı ulu dâvâya,
Türk oğluyuz, demir dağlar delmişiz.
Ahde vefa ettik kızıl elmaya,
Alparslan’la girdik Anadolu’ya;
Kimimiz atlıydık kimimiz yaya,
Bir hilâl uğruna kurban olmuşuz.
Esme deli düzgâr, değmesin hazan.
Kıbrıs’ta gözyaşı dîde-i suzan,
Sevgidir vatanı yüreğe yazan,
O sevgiyi öz kültürde bulmuşuz.
Türk’ün şanlı soyu Oğuz’u bağlar,
Oğuz sevdamızdır geçse de çağlar;
Sakarya türküsü özüne ağlar,
Mevsim dönmüş, bir gül gibi solmuşuz.
Özümüz; Türk-İslâm, tarihe bakın.
Mazimiz Turan’dır, gelecek yakın.
Nerede bin atlı, nerede akın?
Bir Allah’a, bir vatana kulmuşuz.
Tuna’nın suları sessiz ve durgun,
Pilevne düşüyor, Paşası yorgun.
Verir mi kılıcı, yurduna vurgun?
Elimiz, kolumuz bağlı kalmışız.
Ata yurdu, cennet diyar, oralar;
Esir Türkler göçe zaman sıralar,
Altaylarda deva bulmaz yaralar,
Balkanlardan boynu bükük gelmişiz.
İstiklâl, andımız; taviz vermeyiz.
Toprak namusumuz, ipe sermeyiz.
Yaban ellerinde gonca dermeyiz,
Şükür Hakk’a, sevgi ile dolmuşuz.
Zırhımız imandır, ışık sönmesin;
İnanç kalemizdir, ezan dinmesin.
Var ol Cumhuriyet, bayrak inmesin;
Son yüzyılda Atatürk’le gülmüşüz…
Rabia BARIŞ
